9 jaar geleden trad het WMK op in het Vaticaan

youtu.be/-hTN7JKKK5A

youtu.be/IUfcIR7BKvw

youtu.be/nzpPhktHJB4

youtu.be/DoJhjt6yqhk

youtu.be/Oi2Uz6fVITg

Vandaag 4 mei is ons bestuurslid Koos Meijster jarig. Koos, van harte gefeliciteerd namens alle mannen van het WMK!

Interview met eerste tenor Gerard Breas.

In de zomer van 2013 was ik bij een geweldig goed tuinfeest bij John en Marijke Houben. Onder het genot van een paar glaasjes champagne spraken we over mijn hobby muziek. Omdat ik al heel lang in een kleine muziekgroep Spaanstalige liedjes speel en meezing en ik een paar keer met een projectkoor heb meegedaan vroeg John of het WMK iets voor mij was. Na de zomer ben ik een keer gaan luisteren in De Kiem en werd mijn stem getest. Voor mijn gevoel zat mijn stembereik ergens bij de baritons of de 2e tenoren, maar tot mijn verrassing bleek mijn stem veel hoger te kunnen en bleek ik een 1e tenor te zijn. Op 12 februari 2014 werd ik lid van het WMK.
In 1951 ben ik geboren in Goes en heb daar gewoond tot mijn 17e jaar. Na de middelbare school ben ik gaan studeren en wonen in Eindhoven. Vervolgens werd ik tijdens mijn militaire dienst geplaatst in Den Haag en kreeg daarna ook mijn eerste baan als wetenschappelijk ambtenaar bij het Ministerie van Defensie. Na mijn opleiding Technische Natuurkunde met gezondheidstechniek als specialisatie ben ik met aanvullende opleidingen stralingsbeschermingsdeskundige geworden heb mij samen met mijn collega’s beziggehouden met toezicht en beleid op het veilig toepassen van straling, radioactieve stoffen en kernenergie. Mijn werk bleef in Den Haag bij het Ministerie van VROM en ging uiteindelijk over naar de in 2015 opgerichte Autoriteit Nucleaire Veiligheid en Stralingsbescherming.
Na een paar jaar in Den Haag, inmiddels was ik getrouwd met Pamela, zijn we in 1980 naar Monster verhuisd. Pamela werd daar huisarts. Het duurde wel even voor ik in het Westland ingeburgerd was, omdat ik niet in het Westland werkte. Dat inburgeren ging heel geleidelijk. Zo werd ik al vrij snel gevraagd om op basisschool “Het Kompas” in Monster de schoolmusical “Jip en Janneke” met de accordeon te begeleiden. Mijn zoons waren toen 3 en 1 jaar oud en zijn later ook op die school geweest. Verder was ik al gauw bekend als de man van de dokter. Omdat de dirigent en leraar op de middelbare school Gerard Breas ook in Monster was komen wonen, was en is er nog steeds verwarring in het dorp.
Zo kreeg ik via mijn vrouw vaak complimenten voor de concerten die ik niet had gegeven en was de dokter de vrouw van de leraar. Op een gegeven moment hebben Gerard en ik dan maar besloten dat ik met de accordeon mee zou doen met de muzikale begeleiding van enkele van zijn vele concerten en heb ik zelfs meegedaan aan een Cd-opname. Zo werd ik onder andere bekend bij het koor Musica. Mijn inburgering werd voltooid met enkele jaren meedoen met het Varend Corso Westland en natuurlijk met mijn lidmaatschap van het WMK. De leden van het koor kennen mij na mijn bijdrage aan het concert voor de Poolse mensen nu allemaal als accordeonist.
Toen ik 8 jaar was mocht ik naar de muziekschool. Ik heb daar op zaterdag twee jaar lang Algemene Muzikale Vorming gedaan, een soort notencursus plus. Het tweede jaar mocht ik een instrument kiezen en het stond voor mij altijd vast dat dat een accordeon moest zijn, omdat ik dat geluid zo mooi vind. Een paar jaar later speelden mijn jongere broer en zus ook accordeon en hebben we een paar jaar af en toe als trio opgetreden.
Bij het begin van mijn studie ben ik lid geworden van de Tuna Ciudad de Luz, een mannelijke studentenmuziekgroep die Spaanse romantische liederen zingt en speelt, zoals serenades aan mooie vrouwen. Inmiddels bestaan er ook vrouwelijke Tuna’s.
Als reünisten van de Tuna hebben we de Cuarentuna de Holanda opgericht en treden we enkele keren per jaar op in Nederland, Spanje en afgelopen jaar zelfs in Mexico.
In het WMK heb ik het enorm naar mijn zin. Langzaam maar zeker begin ik de namen van de leden te onthouden. Ik houd van het afwisselende repertoire en ook de vele van elkaar verschillende concerten en plaatsen waar we optreden blijven mij boeien. Recent ben ik gevraagd om mee te doen in de muziekcommissie. Ik hoop met mijn inbreng mee te werken aan het enerzijds herkenbaar houden van het mannenkoor en anderzijds nieuwe dingen te blijven doen.Bekijk meer ...

Door tweede tenor Theo Kleijn

Wij zijn als zangers elke week met muziek bezig ( normaal gesproken hey, dus zonder corona hindernissen). Bezig zijn met muziek, op welke manier dan ook, is goed voor je geest en lichaam: daar geloof ik heilig in.
In 2014 dacht ik, zingen alleen is niet genoeg, ik wilde een instrument leren spelen om dat zingen te begeleiden. A fin sindsdien ben ik dus gitaarlessen gaan volgen. Als ik een ding onderschat heb is het dat wel. Ten eerste moet je de theorie van het instrument onder de knie krijgen, maar wat je wilt is natuurlijk direct spelen en zingen. Als geboren Westlander is het natuurlijk zaak dat je alles gisteren al kon! Daarnaast is de motoriek een dingetje, ritmisch en twee handen/ armen die andere dingen doen.
Wel nu, mijn gitaarleraar is een paar jaar bezig geweest om die knop bij mij om te zetten. Het is oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Beginnen bij de basis en dan langzaam verder uit ontwikkelen, met de nadruk op langzaam! ( eigenlijk net als zingen) Misschien geldt dit niet voor natuurtalenten, maar wel voor mij.
Zeker in deze periode van “contactloos” de dag door brengen vind ik veel plezier en afleiding met mijn gitaar.
Ik wil hier graag in een volgende nieuwsbrief mijn uitgebreide verhaal over doen. Dan wil ik graag de aftrap geven voor een nieuwe rubriek in onze nieuwsbrief.
De zanger en zijn muziekinstrument.
Graag wil ik daarom zangers die ook een instrument bespelen oproepen zich te melden bij het secretariaat. Dan kan in iedere nieuwsbrief een artikel over de ervaring en het gevoel van die zanger met een bepaald instrument en het instrument zelf worden geplaatst. Ik hoop op jullie enthousiasme en medewerking,
Theo KleijnBekijk meer ...